Ο ΤΕΟ ΗΤΑΝ ΜΕΣ ΣΤΑ ΝΕΥΡΑ. Λίγη ώρα νωρίτερα είχε λάβει ένα παράξενο και λακωνικό τηλεφώνημα από τον αρχηγό. "Έλα γρήγορα στο σπίτι μου" του είχε πει ο Άντονι με φωνή που φαινόταν να βγαίνει από τον Άδη. "Σε έχω ανάγκη." Ο Τεό είχε παρατήσει στη μέση το απολαυστικό τρύγημα των τάπερ που είχαν φέρει οι κυρίες του Συλλόγου και τώρα κατευθυνόταν στη μονοκατοικία του Άντονι. Από τη φούρια του είχε ξεχάσει να πάρει κάτι μαζί του για να τσιμπήσει. Όλα στραβά κι ανάποδα. Φτάνοντας, είδε ότι ο Άντονι είχε αφήσει την πόρτα ανοιχτή. Από μέσα ακουγόταν στη διαπασών το "Θα τα κάνω όλα πουτάνα" του Sotis Volanis. Αυτό ήταν ανησυχητικό από μόνο του. Ο σερίφης του Γκρόουβ άκουγε μόνο κάτι πεθαμένους αρχαίους σαν τον Μπαχ και τον Σοπέν και κάτι χοντρές κυράτσες που παρίσταναν τα κοριτσόπουλα και έβγαζαν τσιρίδες οι οποίες σήκωναν και πεθαμένους.
Μπήκε στο σπίτι τρέχοντας και αντίκρισε ένα χάος. Μπουκάλια, ποτήρια, ένα κουτί πίτσας και ένα σωρό άλλα σκουπίδια ήταν πεταμένα στο πάτωμα. Ο χώρος είχε μια εσάνς από κάτι δυσάρεστο... σκατίλα ίσως;... και ο Άντονι ήταν χυμένος στην αγαπημένη του πολυθρόνα σαν άδειο σακί από γογγύλια, κρατώντας στο χέρι το υπηρεσιακό του περίστροφο.
"Αρχηγέ! Τι κάνεις εκεί;" φώναξε έντρομος ο Τεό.
"Προς το παρόν τίποτα" απάντησε ο Άντονι με ύφος ανθρώπου που είχε βγει από αεροπορικό δυστύχημα. "Αλλά θα κάνω. Θα τη σκοτώσω τη σκορδόπιστη και μαζί μ' αυτήν θα στείλω στον αγύριστο τον 'Τζάρβις" και εκείνη την τριχωτή καταστροφή."
"Ποια σκορδόπιστη; Ποιον Τζάρβις; Ποια τριχωτή καταστροφή;"
"Εσύ ποια λες; Μία είναι η σκορδόπιστη. Η μοσκιά μου! Τα 'φτιαξε με έναν μπάτλερ και μου τον έστειλε δήθεν για να πάρει τον αχάριστο ποντικό, ενώ ξέρω πολύ καλά πως το ΄κανε για να μου τρίψει στα μούτρα τον εραστή της. Θέλει να με βασανίσει. Αλλά θα τους κανονίσω εγώ... θα τους καθήσω όλους στη μεσαιωνική καρέκλα..."
"Αφού τους σκοτώσεις και τους στείλεις στον αγύριστο ή πριν; Πφφ... άσε τις αηδίες, αρχηγέ, και τρόμαξα." Ο Τεό πήγε και πήρε προσεκτικά το πιστόλι από τον Άντονι, που δεν αντιστάθηκε. Έπειτα έκλεισε το ραδιόφωνο και μάζεψε το σκουπιδαριό για να το πάει στην κουζίνα. Επέστρεψε με ένα φλιτζάνι τίλιο και το έδωσε στο σερίφη. "Η μοσκιά σου δεν τα έφτιαξε με κανέναν μπάτλερ. Απλώς χρειαζόταν μια βοήθεια στο σπίτι για τα ζώα της και έτυχε να πετύχει αυτόν τον τύπο που έψαχνε για δουλειά στο φούρνο. Μου το είπε ο Μάικ πριν από μερικές μέρες. Ώστε τον λένε Τζάρβις."
"Όχι. 'Τζάρβις" για τους στενούς φίλους. Τον λένε Κονσταντάιν Μάρκορα και θέλω να μάθεις τα πάντα γι' αυτόν. Μπορεί να είναι σχιζοφρενής και να κινδυνεύει η αγάπη μου. Πρέπει να την προστατέψω" είπε με ανησυχία ο Άντονι, πίνοντας μια γουλιά από το τίλιο που του έφερε ο Τεό.
"Εσύ προηγουμένως ήθελες να τη σκοτώσεις και να την καθίσεις στη μεσαιωνική καρέκλα."
"Και έχω όλα τα δίκια με το μέρος μου για να το κάνω. Αλλά είμαι ένας τζέντλεμαν. Οι πρόγονοί μου είναι γραμμένοι στο Libro d' Oro της Κεφαλλονιάς που είχε είχε συντάξει το 1799 ο Κεφαλλονίτης ιστορικός Ιωάννης Κωστής Λοβέρδος κατ` εντολήν του Ρώσου Ναυάρχου Ουσακώφ, προς αποκατάσταση της Χρυσής Βίβλου που είχαν κάψει υπό τις επευφημίες του λαού το 1797 οι δημοκρατικοί Γάλλοι του Μεγάλου Ναπολέοντα, όταν έδιωξαν τους Βενετούς από την Κεφαλλονιά και από τα άλλα Επτάνησα και..."
"Ναι, πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά, αλλά άφησα στη μέση το μεσημεριανό μου για να έρθω εδώ, οπότε αν θες μου λες γιατί με φώναξες" είπε ο Τεό και τα λόγια του τονίστηκαν από μερικά δυνατά γουργουρητά του στομαχιού του.
"Μπα, που να βγάλεις τη φάουσα! Ταινία έχεις; Εγώ υποφέρω και συ σκέφτεσαι τη μάσα!"
"Έχω υποθυρεοειδισμό και προεμμηνορροϊκό σύνδρομο" -ο Τεό είχε ακούσει τη δεύτερη πεθερά του, που έτρωγε σαν κατοχικός ιπποπόταμος, να το λέει αυτό. "Αλλά δεν φταις εσύ, αρχηγέ, φταίω εγώ που έτρεξα αμέσως μόλις με χρειάστηκες!" είπε και, τινάζοντας τα πλοκάμια του, σταύρωσε τα χέρια του στο στέρνο και γύρισε από την άλλη θιγμένος.
"Άσε τις κόνξες, κιορατά! Και γιατί στο καλό φοράς πάλι αυτή τη φρικωδία στα μούτρα σου;"
"Γιατί είμαι ο Χουλκ!" φώναξε ο Τεό.
"Έχω μπλέξει με μουρλούς... Δεν τη βγάζω καθαρή... Τέλος πάντων, όπως είπα, θέλω να μάθεις τα πάντα για το σχιζοφρενή μπάτλερ της αγνής θεάς μου. Έπειτα πήγαινε στο γυμναστήριο του Στράτο Μπίγκμαν. Σκέφτηκα ότι εκεί πρέπει να μαζεύονται όλοι οι μικροτσούτσουνοι της πόλης. Πάρε όποια πληροφορία μπορείς. Δες αν λείπει κανείς τον τελευταίο καιρό. Πρέπει να κινηθούμε γρήγορα. Και πήγαινε επιτέλους να ανακρίνεις τη μαγείρισσα του Αλέγκρου Τσουκαλιού."
"Μήπως θέλεις να σου κάνω και λίγο αέρα προτού φύγω;" ρώτησε σαρκαστικά ο Τεό. "Και είναι σεφ, όχι μαγείρισσα."
"Πάψε, ζαγάρι. Θα τα έκανα εγώ όλα αυτά γιατί όποιος βάζει τον κώλο του μάγειρα σκατά του μαγειρεύει, αλλά αναγκάστηκα να πω ψέματα στη ζωντοχήρα ότι θα λείψω και πρέπει να μείνω στο σπίτι κάνα δυο μέρες. Θα βρισκόμαστε σε επαφή και θα σε καθοδηγώ από δω. Α, μην το ξεχάσω... Εκείνος ο τσίφτης και λεμονοστίφτης ο 'Τζάρβις' έφερε κάτι μπάμιες. Πάρ' τις να τις δώσεις στον κανίβαλο να γλιτώσω."
"Εμένα πρέπει να ευχαριστείς και γι' αυτό, που το σκέφτηκα!"
"Πήγαινε να κάνεις καμιά δουλειά και σε ευχαριστώ αργότερα. Ασβοκούναβο."
***
"Καλώς τον!" φώναξε ο Στράτο όταν είδε τον Τεό να μπαίνει. "Πάλι με τις Αγγλίδες ήσουν, ρε μαλάκα;" ρώτησε όταν είδε το γκρι φουλ-φέις του ντέπιουτι.
"Όχι, είναι υπηρεσιακό αυτό" είπε ο Τεό. "Ήρθα για μια υπόθεση του τμήματος. Εσύ πάλι γυρίζεις οικογενειακά βίντεο;" τον ρώτησε, δείχνοντας τη δερμάτινη κουκούλα που φορούσε ο Στράτο. Στο γυμναστήριό του μαζεύονταν για κάποιο λόγο όλες οι επικές μουνάρες. Όχι βέβαια από το Γκρόουβ. Για τις γυναίκες της πόλης τα γυμναστήρια ήταν τέρα ιγκόγνιτα, προτιμούσαν τις κατσαρόλες. Όχι ότι αυτό χάλαγε τον Τεό. Κυκλοφορούσε λοιπόν η φήμη ότι ο Στράτο, που ήταν μέγας λάτρης των θηλυκών, επιδιδόταν σε κινηματογραφικά σέσιον προσωπικού περιεχομένου με τις καλλίπυγες πελάτισσές του.
"Πέσε κάτω, ρε, και πάρε πενήντα, που 'ρθες με το βρόμικο στο χέρι στο ναό του σώματος και παριστάνεις τον ξύπνιο!" φώναξε ο θηριώδης γυμναστηριούχος.
"Αδύνατον. Έχω τα λουμπάγκα μου και..."
"Το να ξεπερνάς τα όριά σου καθημερινά δεν είναι τυχαία επιλογή, είναι καθήκον και αυτοσκοπός προς την αριστεία του σώματος και του πνεύματος! Πέσε και σκάσε μη σου σκάσω φάπα και σε μπάσω στο τσιμέντο!" βρυχήθηκε το βουνό.
Ο Τεό πέταξε το βρόμικο στο πάτωμα και τσακίστηκε να υπακούσει. "Γαμώ την τύχη μου την πουτάνα..." μουρμούρισε. "ΈΝΑ!" φώναξε. "Τι αμαρτίες πληρώνω ο πούστης..." ψιθύρισε. "ΔΥΟ!.. Που να πέσει αστροπελέκι και να κόψει στα δύο τον κανίβαλο... ΤΡΙΑ!"
"NO PAIN, NO GAIN!" φώναξε πάνω από το κεφάλι του ο σαδιστής του πεκ-ντεκ, ο βασανιστής των κυλιόμενων διαδρόμων.
Λίγο πριν φτάσει στο έξι, ο Τεό έσκασε σαν καρπούζι στο πάτωμα, κάνοντας το βρόμικο αλοιφή για τους κάλους. Ε, όχι, ρε φίλε! Ποιος θεός τον είχε φασκελώσει;
***
Ο ντέπιουτι Στάμος έφυγε από το γυμναστήριο με τρεμάμενα πόδια, μια L-καρνιτίνη δώρο από τον Μπίγκμαν -"βοηθά τον οργανισμό να μετατρέψει τα λιπαρά οξέα σε ενέργεια μέσα στα μιτοχόνδρια"- και μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες για κάποιους πράγματι μικροτσούτσουνους πελάτες του γυμναστηρίου. Θα επέστρεφε στο τμήμα για να ταΐσει το ανθρωποφάγο σπαγκόραμα και να στυλωθεί με το περιεχόμενο των τάπερ του Συλλόγου Κυριών και στη συνέχεια θα πήγαινε να ανακρίνει τη σεφ του Αλέγκρου Τσουκαλιού -και να στυλωθεί με κάνα δυο μερίδες από το στιφάδο της.Πριν το ραντεβού με τη Μόνικα και τον παθολόγο της πόλης είχε ξεχάσει να δώσει στον Τζον Καραλάμπι το μπαμιοφακόρυζο, γεγονός που είχε σκοπίμως παραλείψει να αναφέρει στο σερίφη. Όχι ότι είχε μεγάλη σημασία. Λίγη ξενηστικωμάρα δεν θα έβλαπτε το ανθρωπόμορφο τέρας. Ούτως ή άλλως τώρα θα έτρωγε διπλή μερίδα.
Όταν μπήκε στο τμήμα, έβγαλε τα τάπερ από το ψυγείο, τα αράδιασε στο γραφείο του Άντονι, και έπειτα μετέφερε τα μπολ με το μπαμιοφακόρυζο και τις γεμιστές μπάμιες στο κελί του Καραλάμπι. Του έλυσε προσεκτικά το ζουρλομανδύα και ξαναβγήκε τρέχοντας από το κελί. Ο τύπος έπεσε με τα μούτρα στα καταπλάσματα, βγάζοντας αηδιαστικούς ήχους. Ο Τεό του γύρισε την πλάτη και κάθησε να απολαύσει το φαγητό του.
Καθώς μασουλούσε το τρίτο κομμάτι σπανακόπιτας, άκουσε πίσω του μια φωνή.
"Συγνώμη, αλλά μήπως έχει ακόμα λίγες απ' αυτές τις γεμιστές μπάμιες με μπακαλιάρο;"
Ο Τεό πετάχτηκε όρθιος, ρίχνοντας την καρέκλα του στο πάτωμα. "Μίλησες κανονικά!" φώναξε εμβρόντητος.
"Ε, πώς περίμενες να μιλήσω, ακανόνιστα;" ρώτησε απορημένος ο Τζον Καραλάμπι. "Λοιπόν, έχει άλλες μπάμιες; Για κάποιο λόγο πεινάω σαν λύκος. Και τι γυρεύω εδώ μέσα;" πρόσθεσε κοιτάζοντας γύρω του με απορία.
"Αποφάσισες να αφήσεις το κόλπο με τα λατινικά, ε; Είδες ότι δεν μπορείς να μας ξεγελάσεις. Είσαι έτοιμος να ομολογήσεις, δολοφόνε αθώων ψυχών;"
"Μα τι λες; Τι να ομολογήσω; Τι έπαθα; Γιατί βρίσκομαι εδώ; Έχει άλλες μπάμιες;" είπε ο κανίβαλος.
"Μήπως προτιμάς παϊδάκια από τον Χάτζι στο κάρβουνο;" ρώτησε ο Τεό.
"Άνοιξε ψησταριά ο Χάτζι; Πότε; Θεέ μου, τι μου συμβαίνει; Δεν θυμάμαι τίποτα. Άνοιξέ μου! Μπάμιες!" φώναξε ο Καραλάμπι, αρπάζοντας τα κάγκελα του κελιού του.
Μα τον άγιο Πατάπιο, τον προστάτη των ντεπιούτηδων! Το σοκ της μπαμιοφαγίας έφερε τον Καραλάμπι στα συγκαλά του. Τώρα θα τα μάθαιναν όλα! Έπρεπε να ειδοποιήσει αμέσως τον αρχηγό. Έπρεπε να... ΟΧΙ! Νηστικό αρκούδι δεν χορεύει. Πρώτα θα τέλειωνε το γεύμα του. Ο Τεό ξανακάθησε στο γραφείο και άρχισε να κατεβάζει γατοκέφαλα, αγνοώντας τον κανίβαλο που ζητούσε κι άλλες μπάμιες.
Γ.Α.
(Συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου