3

Η ΜΕΡΑ ΤΟΥ ΑΝΤΟΝΙ πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Είχε φτάσει απόγευμα και ακόμα δεν είχαν κανένα στοιχείο για το κωλάντερο χωρίς όνομα. Έπρεπε να μάθουν επειγόντως σε ποιον ανήκε και, ει δυνατόν, να βρουν και το κορμί στο οποίο ήταν κάποτε φωλιασμένο. Κανονικά το ορφανό παχύ έντερο έπρεπε να αποσταλεί σε ομοσπονδιακό εγκληματολογικό εργαστήριο για εξέταση DNA, όμως κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον. Αφενός ο Άντονι απεχθανόταν να παραδίδει σε ομοσπονδιακούς πράκτορες τις αστυνομικές υποθέσεις της πόλης του, αφετέρου ο προϋπολογισμός του γραφείου σερίφη είχε πέσει έξω εξαιτίας της σίτισης του Τεό και δεν είχαν χρήματα ούτε για πασατέμπο, πόσο μάλλον για κούριερ. Ήταν προτιμότερο να τον ντύνεις παρά να τον ταΐζεις αυτό τον άνθρωπο.

"Τρομάρα να σου'ρθει, κερατά! Το ταμείο βάρεσε φαλιμέντο. Ω, ρε, μπουσουλότο! Τι θα κάνουμε τώρα, μου λες; Βρε κακό που με βρήκε! Θα γίνω ρόμπα, θα φρίξει το σκυλί, θα..."

"Ηρέμησε, αρχηγέ, μην... γκνιαμ... γκνιαμ... σου'ρθει... σλουρπ... ντουβουρτζάς... μμμ... ωραία μπουγάτσα με κιμά φτιάχνει ο μπαγάσας ο Μάικ Καριάντι. Έξι έχω φάει σήμερα και δεν έχω καν φουσκώσει... Αφρός! Λοιπόν, αρχηγέ, άκου. Ποιος τους χέζει τους ομοσπονδιακούς και τα τεστ DNA, έχουμε άνθρωπο που θα μας βοηθήσει να μάθουμε σε ποιον ανήκει το κωλάντερο... αχχχ... γκνιαμ... μπουκιά και συγχώριο... να μου ζήσεις, Μάικ! Τι έλεγα; Α, ναι, για το κωλάντερο."

"Ποιος θα μας βοηθήσει; Εννοείς το δόκτορα Ζαγκαρόλα; Σου 'χω πει ότι ο παθολόγος της πόλης μας είναι απόγονος του μεγάλου Ιταλού γιατρού από τη Ρώμη που άνοιξε το 1870 ένα από τα πρότυπα ιατρεία στην Αθήνα και μετά άραξε στο Ληξούρι όπου είχε παντρευτεί η κόρη του τον Τυπάλδο Ξυδιά, τον μπατζανάκη του..."

"Καμιά δεκαριά φορές τον τελευταίο μήνα μόνο... Μωρέ, ποιος τον γαμεί τον ξεμωραμένο το Ζαγκαρόλα; Αυτός δε μπορεί να βρει του κώλου του την τρύπα, πόσο μάλλον τα κωλάντερα των άλλων. Εγώ λέω για εξπέρ του είδους, άτομο που μπροστά του ωχριούν τα ομοσπονδιακά εργαστήρια, μιλάμε για κορυφή στην Οπισθιολογία ... μμμ... μούρλια... ο κιμάς αφήνει μια επίγευση μπαχαρικού που δε αναγνωρίζω... μην είναι γκαράμ μασάλα; Πρέπει να ρωτήσω το Μάικ... Θα πάω τώρα, ευκαιρία να πάρω και κάνα δυο μπουγάτσες με κρέμα και κανέλα για να στυλωθώ" είπε ο Τεό και σηκώθηκε από την καρέκλα απέναντι από το γραφείο του Άντονι για να πάει στο αρτοποιείο-ζαχαροπλαστείο "Το Γκαστρωμένο Τσουρέκι".

"Βρε κερατά! Βρε αλουποπορδή! Έλα πίσω. Πάψε να μασάς, έφαγες το δαύλιακα, θα σου 'ρθει αγκούσα. Πες μου, βρε διάουτσε, ποιος θα μας βοηθήσει." Ο σερίφης του Λόνλι Γουίμενς Γκρόουβ όποτε ανταριαζόταν θυμόταν το ιδίωμα των προγόνων του από τον ελατοσκέπαστο Αίνο.

"Α, ναι... Όχι ποιος, ποια να λες, αρχηγέ. Ποιο κορίτσι από τα ενισχυμένα είναι εξπέρ στην όπισθεν ανατομία; Ε; Ποιο;"

"Ποιο.... Ααα!" Τα μάτια του Άντονι έλαμψαν. "Η τέχνη, φλόγα, ζωή, μαργιόλα, μοσχοσάπουνο. Η Μόνικα Μπρούνι."

"Μπράβο, το βρήκες. Βρε, τι σερίφη έχει το Λόνλι Γουίμενς Γκρόουβ! Φεύγω τώρα. Γεια."

"Έλα δω, βρε ρεμπεσκέ, γύρνα πίσω μη σου ρίξω κάνα ξεμπάχαλο και κουδουνίσει το κεφάλι σου! Δεν θα πας πουθενά. Δηλαδή θα πας. Εγώ θα φύγω για το Σαλόν Μποτέ της Μόνικας και συ πετάξου στο "Αλέγκρο Τσουκάλι" να μιλήσεις με τους πελάτες και τη μαγείρισσα. Μπορεί να πήρε το μάτι τους τίποτα περίεργο γύρω από τη λίμνη."

"Σεφ" είπε ο Τεό.

"Τι σεφ και μεφ τσαμπουνάς πάλι;"

"Η Άννι Γουίλκς δεν είναι μαγείρισσα, είναι σεφ, αρχηγέ. Και μην αναφέρεις μπροστά της τέτοιο πράγμα γιατί κάνα δυο φορές που την είπανε μαγείρισσα γυάλισε επικίνδυνα το μάτι της."

"Α, δεν έχεις δίκιο. Είναι πολύ γλυκιά κοπέλα. Μειλίχια, καλομίλητη, πάντα ήρεμη. Μάλιστα το μαγοπούλι έχει γράψει ποίημα γι' αυτήν: Ούτε στο Ξι συνάντησα, μα ούτε στο Φισκάρδο, τέτοιο κορίτσι όμορφο, τόσο γλυκό στιφάδο..."

"Αμάν, αρχηγέ, πώς τα λες! Συγκινήθηκα και μου 'πεσε η πίεση. Πρέπει να φάω κάτι αλμυρό. Θα χτυπήσω καμιά διπλή μερίδα στιφάδο στο "Αλέγκρο Τσουκάλι" είπε ο Τεό και έγινε μπουχός προτού προλάβει να αντιδράσει ο σερίφης.

Ο Άντονι πήγε στην προσωπική του τουαλέτα στο τμήμα, κοιτάχτηκε στον καθρέφτη, έστρωσε μαλλιά και μούσια, έριξε στα χέρια του λίγη Πάκο Ραμπάν και την έτριψε στο πρόσωπό του. Στη συνέχεια έβαλε το καπέλο του, φόρεσε το ντιζαϊνάτο γυαλί του, πήρε και το φορητό ψυγειάκι πικνίκ με το κωλάντερο ον δι ροκς και κατέβηκε στο πάρκινγκ για το περιπολικό του. Εκεί, αφού στρογγυλοκάθησε στη θέση του οδηγού, γύρισε το κλειδί και... και ΤΙΠΟΤΑ! Ένας σύντομος έλεγχος αποκάλυψε πως το ρεζερβουάρ δεν είχε σταγόνα βενζίνη. Μα πώς ήταν δυνατόν, γαμώ το εορτολόγιο; Είχε δώσει χρήματα στον Τεό να του το γεμίσει με ένα μπιτονάκι το πρωί και... Ο Τεό! Να από πού θα έβγαινε η διπλή μερίδα του στιφάδου! Έπειτα από ένα δεκάλεπτο λιβανίσματος αγίων, οσίων και ιερομαρτύρων, ο Άντονι το 'κοψε με τα πόδια για το Σαλόν Μποτέ "Το Τορνευτό Καπούλι" με το ψυγειάκι παραμάσχαλα.

Όταν έφτασε εκεί καταϊδρωμένος και με κομμένη την ανάσα, η βοηθός πιστολάκι τον ενημέρωσε πως η ματμαζέλ Μόνικα θα τον δεχόταν στο προσωπικό μπουντουάρ της. Ο Άντονι κορδώθηκε, πήγε στο δωμάτιο και χτύπησε την πόρτα.

"Πώς είσαι έτσι, χρυσό μου;" τον ρώτησε η διάσημη τράβελ-γκερλ του Λόνλι Γουίμενς Γκρόουβ όταν μπήκε μέσα. Ξαπλωμένη μπρούμυτα στο ανάκλιντρό της, με ένα ολόσωμο διάφανο κορμάκι με μαύρα κεντητά σχέδια και τα περιβόητα τορνευτά καπούλια της τουρλωμένα ήταν μια οπτασία που έκανε τον καμελούτσο του Άντονι να τραγουδήσει την άρια Voi che sapete che cosa è amor από τους Γάμους του Φίγκαρο. "Το χάλι σου το μαύρο έχεις."

"Τέχνη, φλόγα, ζωή, μαγνήτη, σταλακτίτη, το ξέρω ότι είμαι ανάξιος να λούζομαι στο φως της λάμψης σου, αλλά..."

"Πες μου ότι έφερες τα εισιτήρια για την κρουαζιέρα που μου 'χεις τάξει."

"Φλογερή θεά μου, λόγω τιμής σου λέω πως..."

"Κατάλαβα. Τ' αρχίδια σου τα τζούφια έφερες. Οτιδήποτε άλλο θέλεις ολοκλήρωσέ το σε τρία λεπτά και κόψε ρόδα μυρωμένα γιατί περιμένω έναν μπασκεμπολίτσα για σιάτσου και αγιουβέρδα."

"Μάλιστα, κυρία." Ο Άντονι την πλησίασε και άνοιξε μπροστά της το ψυγειάκι με το μακάβριο εύρημα.

"Ίου, ρε μαλάκα! Πώς βρέθηκε στα χέρια σου το κωλάντερο του Άντριου Χάτζι;"

"Του ποιου; Μη μου πεις ότι αναγνώρισες με μια ματιά σε ποιον ανήκει!" είπε έκπληκτος ο Άντονι.

"Μπρίκια κολλάμε, αγάπη; Για ποια με πέρασες; Μπορώ να σου περιγράψω με λεπτομέρεια τα κωλάντερα των αρσενικών σε ακτίνα είκοσι χιλιομέτρων. Για να καταλάβεις, το κωλάντερο είναι σαν το σύστημα Μπράιγ. Αν έχεις εξασκημένα και επιδέξια δάχτυλα διαβάζεις Μπράιγ. Αν έχεις εξασκημένα και επιδέξια άλλα σημεία του σώματός σου -if you know what I mean- μπορείς να "διαβάσεις" τα κωλάντερα."

"Εκτός από το δικό μου" είπε με κάποια περηφάνια ο Άντονι.

"Καλομελέτα κι έρχεται" μουρμούρισε η Μόνικα.

"Τι είπες, γλυκιά μου;"

"Τίποτα, κοιμήσου. Συνέχισε, θέλω να πω."

"Υπέρλαμπρο άστρο, απαστράπτον διαμάντι του Λόνλι Γουίμενς Γκρόουβ, ξελογιάστρα Σαλώμη με τα επτά πέπλα, σε εκλιπαρω να μην αναφέρεις πουθενά το λόγο της επίσκεψής μου και τη συζήτησή μας, και σου ζητώ να μου πεις ό,τι γνωρίζεις γι' αυτόν τον Άντριου Χάτζι."

"Είμαι τάφος" τον διαβεβαίωσε η Μόνικα και στη συνέχεια του είπε όσα ήξερε για τον κάτοχο του ασώματου κωλάντερου, τον κέρασε ένα λουκούμι τριαντάφυλλο και τον ξεπροβόδισε. Όταν έμεινε μόνη της πήρε το κινητό της, σχημάτισε έναν αριθμό και αφού της απάντησαν είπε: "Άννι, η Μόνικα είμαι. Τάξε μου!"

Γ.Α.

(Συνεχίζεται)